DEC 12 Θεατρικό «Ο Προτελευταίος των Μόνικιν» του Πάρι Τακόπουλου, με το Νίκο Καλαμό

Παρασκευή, 12/12 στις 21:00

Παρασκευή 12/12, 21.00. Είσοδος ελεύθερη. Θα υπάρχει κουτί ελεύθερης συνεισφοράς.

«Ο Μόνικιν είναι εις νέος 4.000 περίπου ετών, ενδεδυμένος με γαλανόλευκες πυτζάμες, ή μετά μέλανος ως ζωμού, σμόκιν, με πρόσωπον, φέρων εισέτι, ίχνη πανελλήνιας παλιγγενεσίας».
Πρόκειται για τον κωμικοτραγικό μονόλογο ενός αυτοκτονικού χαρακτήρα, με τον εαυτό του και με άλλα πρόσωπα, με μπεκετικές και ιονεσκικές αναφορές, ο οποίος αναφέρεται - διακωμωδεί την ελληνική πολιτική, κοινωνική και πνευματική πραγματικότητα.

Ο Νίκος Καλαμό σπούδασε θέατρο στις σχολές του Γ. Θεοδοσιάδη και του Γ. Βαφειά.
Από το 1979 κι έπειτα φοίτησε για έξι χρόνια στο Stella’s Adler N.Y. Conservatory of Acting.
Συμμετείχε σε 18 Off και Off-Off παραγωγές στο Broadway και σε παραστάσεις που έγιναν στην ελληνική παροικία της Astoria.
Είναι μέλος του Screen Actors Guild – SAG – και του Equity Actors Association.
Στην Ελλάδα συνεργάστηκε με το Αντιθέατρο και πήρε μέρος σε ταινίες του Ε.Κ.Κ.
Από το 1997 έχει ιδρύσει το Θεατρικό Φυτώριο Αίγινας, με το οποίο παρουσιάστηκαν τα εξής:
«Ο Επιστάτης» του Χάρολντ Πίντερ, «Τέλος Παιχνιδιού» τουΣάμιουελ Μπέκετ, «27 βαγόνια γεμάτα βαμβάκι» του Τέννεσυ Γουίλλιαμς, «Καταστροφή» του Σάμιουελ Μπέκετ.
Σε μορφή μονολόγου ο Νίκος Καλαμό έχει παρουσιάσει τα εξής:
«Drinking in America» του Έρικ Μπογκόζιαν (μτφ. Νίκος Καλαμό), «Μία αναφορά στην ακαδημία» του Φραντς Κάφκα (μτφ. Νίκος Καλαμό / Λ. Άννινος), «Γυναίκα της Ζάκυθος» του Δ. Σολωμού, Ραψωδία α΄ από την «Οδύσσεια» του Ομήρου (μτφ. Δ. Μαρωνίτης), «Ο προτελευταίος των Μόνικιν» του Πάρι Τακόπουλου, που παίχτηκε και στα αγγλικά, σε αγγλικό κείμενο του ιδίου του συγγραφέα, στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου και στα πλαίσια του διεθνούς Φεστιβάλ FITA στο Λονδίνο, και τον Οκτώβριο του 2013 το «Μια νύχτα χωρίς τον Σάντσο»της Ηρώς Διαμαντούρου στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης».


Ένας Έλληνας Μπέκετ

«Ο Προτελευταίος των Μόνικιν» του Πάρι Τακόπουλου
στο θέατρο «ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΥ».

Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα

Ένας Έλληνας Μπέκετ, πιότερο αυτοσαρκαστικός κι αποστασιοποιημένος από το έρεβος της ανθρώπινης κωμωδίας, είναι ο Πάρις Τακόπουλος, αειθαλής κι αναλλοίωτος μέσα στον Χρόνο που άλλους ανεβάζει κι άλλους καταβαραθρώνει ανελέητα. Νομίζω ότι το μυστικό του δεν είναι κάποιο συμβολικό «κοκαλάκι της νυχτερίδας» αλλά αυτή ακριβώς η φιλοσοφική του στάση ζωής, αφού αντιμετωπίζει με κωμική σοβαρότητα τους άλλους και τον εαυτό του. Η πλήρης αποδραματοποίηση κι απομυθοποίηση των πάντων, καθαίρει τον Οιδίποδα από το τραγικό του βάθρο και καθιστά ανώφελη πολυτέλεια την εξόρυξη των οφθαλμών του, αφού ακόμα κι όταν τα είχε δεν έβλεπε. Ο πλήρης αγνωστικισμός και η καθαίρεση των κατεστημένων συμβόλων της επίσημης ιεραρχίας διατρέχει όλον τον αριστουργηματικό μονόλογο με τον ιδιαίτερα πολυεπίπεδο τίτλο «Ο Προτελευταίος των Μόνικιν». Αυτές οι τέσσερις λέξεις επιδέχονται τόσων πολλών αναλύσεων κι αποσυμβολισμών, που κάθε φορά οδηγούν τη Σκέψη σε άλλες ατραπούς και αδιάβατα μονοπάτια. Η πολυμάθεια του συγγραφέα αυτό-ακυρώνεται στην πράξη με την διακωμώδηση κάθε μάταιης σοφίας. Ούτε η Αγάπη, ούτε ο Έρωτας μοιάζουν να είναι επαρκές αντιστάθμισμα στην υπαρξιακή αγωνία του γράφοντος Πάρι Τακόπουλου. Αυτή η τραγική ερημιά, η απαξίωση κάθε Μεσσία κι επανερχόμενου Σωτήρα, είναι περισσότερο τραγική από την απελπισία των σκηνικών προσώπων στο «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ. Ως Έλληνας, ο δικός μας Πάρις Τακόπουλος, είναι αμφισβητίας των πάντων, με πρώτον και καλύτερο τον εαυτό του. Αυτό το περίφημο «εγώ» που τόσα δεινά επισώρευσε κι συσσωρεύει καθημερινά γύρω μας και μέσα μας είναι ο στόχος των αιρετικών θεατρογραφημάτων του Πάρι Τακόπουλου. Κάτω από το επιτηδευμένο χιούμορ ακούς το κλάμα ενός μωρού που δεν βρίσκει τον κόσμο αρκετά ουτοπικά παραδεισένιο. Όπως στα τελευταία μονόπρακτα του Μπέκετ, το ελάχιστο καλύπτεται από την αδόκητη επίστρωση του λόγου, που δεν σημαίνει, αλλά ανακουφίζει.
Ο Νίκος Καλαμό, είναι ένας εξαίρετος ηθοποιός, υψηλού βεληνεκούς και αστείρευτων δυνατοτήτων. Έδωσε στο κείμενο την τραγική ελαφράδα που του αρμόζει, ανέδειξε (ως σκηνοθέτης) άλλα κρυφά επίπεδά του κι άνοιξε ερμηνευτικούς δρόμους, πρωτόγνωρους ίσως και για τον ίδιο τον συγγραφέα Πάρι Τακόπουλο. Περιμένω να τον δω και σε άλλες εξαιρετικές ερμηνείες.
Εδώ, πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Νίκος Καλαμό ίδρυσε το Θεατρικό Φυτώριο Αίγινας το 1995 για να βοηθήσει ταλαντούχους νέους σε όλους τους τομείς του θεάματος, παραδίδοντας μαθήματα, ανεβάζοντας παραστάσεις και τιμώντας νεοέλληνες ποιητές. Όσοι πιστοί, προσέλθετε!

Από τον ιστότοπο www.diavasame.gr τον Μάρτιο του 2012