Προβολή ντοκιμαντέρ
Παρασκευή 19 Απριλίου 2013 στις 20:30, στο καφενείο!
2004. Οι Ολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα. Η Ελλάδα ζει το παραμύθι της ανάπτυξης και της καταξίωσής της στο παγκόσμιο σκηνικό. Τα φώτα πέφτουν πάνω στα μεγάλα έργα, στην εφήμερα καθαρή πόλη, στα μνημεία της κλασικής αρχαιότητας.
Την ίδια εποχή ο σκηνοθέτης Χρήστος Καρακέπελης αρχίζει την έρευνα για την ταινία του "Πρώτη Ύλη". Την ώρα που γέφυρες, στάδια και σταθμοί του Μετρό θεμελιώνονται πάνω σε αμέτρητους τόνους χάλυβα, εκείνος αποστρέφει τα μάτια του από το show και αναζητά την προέλευση αυτών των υλικών, αλλά και της αλήθειας μας στα σκουπίδια των γειτονιών της Αθήνας. Εκεί, από αυτά τα ορυχεία του καταναλωτισμού, ξεκινά ένα ταξίδι ακολουθώντας τα μεταλλικά απόβλητα των πεζοδρομίων και μαζί τα ανθρώπινα απόβλητα της κοινωνίας μας.
Στην καρδιά του ιστορικού κέντρου, με θέα τον Παρθενώνα, μία κοινότητα roma από την Αλβανία τον μυεί στο σκοτεινό τοπίο της μαύρης οικονομίας που κρύβεται πίσω από την "πράσινη" ανακύκλωση. Οι εξαθλιωμένοι αυτοί τρωγλοδύτες τον οδηγούν σταδιακά στην αποκάλυψη μιας ολόκληρης στρατιάς μεταναστών-σκλάβων κάθε εθνικότητας που εξαγοράζουν το δυτικό όνειρο, ανακυκλώνοντας παλιοσίδερα για ένα κομμάτι ψωμί.
Θέμα της Πρώτης Ύλης δεν είναι μόνο η δικιά τους κατεστραμμένη ζωή. Είναι κυρίως η δικιά μας. Είναι η φρενήρης κατανάλωση. Η πολιτική υποκρισία που προπαγανδίζει την ανακύκλωση χωρίς να ελέγχει το ποιοι και με ποιο τρόπο την διαχειρίζονται. Είναι οι μεσάζοντες που κερδοφορούν ασύστολα σε βάρος του λούμπεν προλεταριάτου των σκουπιδιών. Είναι οι βιομήχανοι που οικειοποιούνται τα κέρδη μιας τεράστιας και σχεδόν δωρεάν προσφερόμενης πρώτης ύλης. Είναι τελικά το διεφθαρμένο πολιτικό και κοινωνικό μοντέλο που δρομολόγησε την άνοδο και την πτώση.
Η ταινία ολοκληρώθηκε το 2011. Στο μεταξύ οι πλάνες έχουν τελειώσει για όλους μας βίαια. Η νομοτέλεια της κατάρρευσης που προφητεύει η Πρώτη Ύλη έχει ήδη κλείσει τον κύκλο της. Ο προαναγγελθείς θάνατος μιας ασύδοτης οικονομίας, μιας αναποτελεσματικής πολιτείας και μιας κοινωνίας ναρκωμένης από την δίψα για αγαθά είναι πλέον βεβαιωμένος. Η ταινία έχει μια σοκαριστική επικαιρότητα. Είναι μια καταγγελία με καλλιτεχνικούς όρους. Είναι το παρελθόν που έγινε παρόν και που απ'ό,τι φαίνεται μπορεί να είναι και μέλλον
Γεννήθηκε στις Σέρρες το 1962. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου. Στη διάρκεια των σπουδών του σκηνοθέτησε δύο ταινίες μικρού μήκους, ενώ από το 1985 ξεκίνησε να εργάζεται στο χώρο της διαφήμισης. Έχει γράψει σενάρια για ντοκιμαντέρ και έχει σκηνοθετήσει σειρές ντοκιμαντέρ για ελληνικά και ξένα τηλεοπτικά δίκτυα. Από το 2006, εργάζεται στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ, σκηνοθετώντας δημοσιογραφικές έρευνες που εστιάζουν θεματικά στις παγκόσμιες κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις (Info War κ.α), καθώς και σειρές ντοκιμαντέρ με επίκεντρο την Ελλάδα (Μεγάλοι Έλληνες, Οι Μάχες των Ελλήνων, Έλληνες του Πνεύματος & της Τέχνης)
Στο χώρο του κινηματογράφου έχει σκηνοθετήσει δύο κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ. Το πρώτο, Το Σπίτι του Κάιν (2000, 35mm, dur. 80’) είναι η ανίχνευση της συνειδησιακής κατάστασης καθημερινών ανθρώπων που διέπραξαν ανθρωποκτονία. Η ταινία έλαβε μέρος στην Berlinale καθώς και σε πολλά άλλα διεθνή φεστιβάλ και τιμήθηκε με τις εξής διακρίσεις :
1ο Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Νυόν (Ελβετία)
Βραβείο Κοινού στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Μονάχου
2ο Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Καλαμάτας
Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου – FIPRESCI
στο φεστιβάλ Θεσ/κης
Βραβείο Καλύτερης Ελληνικής Ταινίας της Πανελλήνιας Ένωσης
Κριτικών Κινηματογράφου
Το δεύτερο κινηματογραφικό του ντοκιμαντέρ με τον τίτλο Πρώτη Ύλη ανιχνεύει την παράλογη δυσανολογία που υπάρχει ανάμεσα στον μόχθο και τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων που συλλέγουν παλιοσίδερα από τα σκουπίδια και τον πλούτο που παράγεται από τα χέρια τους και ο οποίος καταλήγει σε μια οικονομική ολιγαρχία. Η ταινία έχει έως και αυτή τη στιγμή μια μεγάλη πορεία προβολών σε όλο των κόσμο (φεστιβάλ, πανεπιστημιακά & άλλα μορφωτικά ιδρύματα) και έχει αποσπάσει τις ακόλουθες διακρίσεις :
Ειδική Μνεία Κριτικής Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ζυρίχης.
Βραβείο Καλύτερου Ελληνικού Ντοκιμαντέρ της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου
Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ του London Greek Film Festival
Βραβείο καλύτερης Φωτογραφίας και καλύτερου Ήχου του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας.
