Σεμινάριο: Η γειτονιά ως εσωτερική γεωγραφία

Τις Κυριακές 23 Φεβρουαρίου και 9 Μαρτίου στην Ακ.Πλάτωνα

Αλήθεια, πώς θα βιώναμε τη σχέση με το φυσικό ή αστικό μας περιβάλλον, εάν μπορούσαμε ανά πάσα στιγμή να αναγνωρίσουμε μία πλευρά του εαυτού μας στην αλληλεπίδραση μαζί του; Εάν ο δρόμος, το κτίριο, το χώμα ή η άσφαλτος αποτελούσαν τμήματα μιας εσωτερικής γεωγραφίας, όπου το καθένα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο; Κι αντίστροφα...

Το συγκεκριμένο σεμινάριο λοιπόν, διερευνά τη σχέση ανάμεσα στον κόσμο – όπως τον αντιλαμβανόμαστε με αφετηρία τις 5 αισθήσεις (και κάτι παραπάνω!) – και τον εαυτό μας ή τις κοινότητες στις οποίες ανήκουμε. Η σχέση κόσμου-εαυτού προσεγγίζεται υπό ένα ολογραμματικό πρίσμα, το οποίο σημαίνει κάτι επί της ουσίας απλό: εξερευνώντας κανείς το αστικό ή φυσικό περιβάλλον του, εξερευνεί εκδοχές του εαυτού του (και τούμπαλιν!). Κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου, θα εστιάσουμε στην ευρύτερη γειτονιά του Συνεργατικού Καφενείου στην Ακαδημία Πλάτωνος και την ιδιαίτερη γεωγραφία που σχηματίζουν ο τόπος και τα χαρακτηριστικά του.

Πρόκειται για ένα βιωματικό σεμινάριο εμψύχωσης. Όμως τί σημαίνει εμψύχωση; Καταρχήν, εμψυχώνω σημαίνει «δίνω ψυχή... ενισχύω τις ψυχικές δυνάμεις... ενθαρρύνω», άρα δίνω περιθώρια στην ψυχή να εκφραστεί. Στην περίπτωση αυτή μέσα από το παιχνίδι με χρώματα, μουσική, κίνηση, λέξεις μπορεί να εκφράσει κανείς αυτό που ήδη «γνωρίζει», εμβαθύνοντας παράλληλα στο «άγνωστο».

Σε ένα εργαστήρι εμψύχωσης οι συμμετέχοντες και συμμετέχουσες ενθαρρύνονται να αναγνωρίσουν πλευρές του εαυτού τους, να επεξεργαστούν διαφορετικά βιώματα, αλλά και κοινά σημεία συνάντησης του ενός με τον άλλο. Ιστορικά, η εμψύχωση ως μέθοδος αναπτύχθηκε προκειμένου να καταστήσει εφικτή την ενδυνάμωση των συμμετεχόντων μέσω της τέχνης, της συμμετοχής στα κοινά, της κινητοποίησης σε δημιουργική δράση, της αυτογνωσίας, της σφυρηλάτησης δεσμών ανάμεσα στα μέλη μιας ομάδας, της άρσης φαινομένων κοινωνικού αποκλεισμού κ.ο.κ.

Όπως προαναφέρθηκε, το σεμινάριο είναι βιωματικό. Άρα, πρόκειται για μια διεργασία αλληλεπίδρασης που δίνοντας έμφαση στο παρόν, επιτρέπει σε κάθε συμμετέχοντα και συμμετέχουσα του σεμιναρίου να εμβαθύνει τόσο, όσο το επιθυμεί. Με αφετηρία προσωπικά βιώματα αξιοποιεί κανείς τη στιγμή προκειμένου να εκφραστεί ελεύθερα και στη συνέχεια να επεξεργαστεί νοητικά μικρά και μεγάλα γεγονότα. Το βίωμα, η συγκίνηση αξιοποιούνται ως υπόβαθρο και προϋπόθεση για την ύπαρξη και την ανάπτυξη του εαυτού σε όλες του τις διαστάσεις και λειτουργίες. Η εμπειρία της συνάντησης με τον 'Αλλο αναδύεται ως αλληλεπίδραση, αλληλεπιρροή, αλληλοδημιουργία. Παρόλα αυτά, ένα βιωματικό σεμινάριο δεν θα έπρεπε να συγχέεται με μία ομάδα ψυχοθεραπείας ή με ένα υποκατάστατο αυτής. Συνδυάζει όμως στοιχεία αυτογνωσίας, κοινωνικής δράσης, προσωπικής και συλλογικής έκφρασης κ.ο.κ.

Συνοπτικές πληροφορίες για το σεμινάριο

Ημερομηνία διεξαγωγής: Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014 Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Ώρες : 12:00-17:00

Χώρος: Συνεργατικό Καφενείο Ακαδημίας Πλάτωνος

Δηλώσεις συμμετοχής: [email protected]

Συμπληρωματικές πληροφορίες: Όποιος ή όποια θέλει να συμμετέχει, θα πρέπει να στείλει ένα mail στην παραπάνω διεύθυνση και να περιμένει επιβεβαίωση της συμμετοχής του/της προτού έρθει (αυτό γίνεται επειδή στα βιωματικά σεμινάρια, ο αριθμός των συμμετεχόντων οφείλει να είναι περιορισμένος, ώστε να διευκολύνεται η προσωπική επαφή του ενός με τον άλλο). Καλό θα είναι να φοράτε πρόχειρα ρούχα που δεν σας πειράζει να λερωθούν και να έχετε μαζί σας κάτι που σας επιτρέπει να καθίσετε στο χώμα (αν δεν βρέχει και βγούμε έξω στο πάρκο), χαρτιά Α4 και στυλό/μολύβι. Τα χρώματα και τα λοιπά υλικά θα τα φέρουμε εμείς.

Θα ξεκινήσουμε ακριβώς στις 12:00! (Με λίγα λόγια... το λεγόμενο ακαδημαϊκό τέταρτο δεν ισχύει στην περίπτωσή μας!!!)

Με ελεύθερη συνεισφορά.

Τίνα Λυγδοπούλου

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα

Σπούδασα από δω κι από κει, μέχρι που αποφάσισα να “σταθώ” στις κοινωνικές επιστήμες και την τέχνη της αφήγησης. Εργάζομαι στο χώρο της εμψύχωσης από το 1990, δίνοντας έμφαση σε ζητήματα κοινωνικού αποκλεισμού και περιβάλλοντος, αλλά και της αλληλεπίδρασης ανάμεσά τους. Ο επαγγελματικός μου δρόμος με οδήγησε σε διαφορετικές γειτονιές της Αθήνας (την Ομόνοια και το Μεταξουργείο, το κέντρο της πόλης και τα περίχωρα), αλλά κι ακόμη παραπέρα (στη Γερμανία, στο Πήλιο, στη Λέσβο, όμως κατά κύριο λόγο στη Θράκη). Δραστηριοποιούμαι στο κοινωνικό – και όχι μόνο – πεδίο ως ερευνήτρια και παραμυθού, ως συντονίστρια ομάδων και θεραπεύτρια. Ονειρεύομαι μια μόνιμη μετάβαση εκτός πόλης. Κάπου κοντά στο νερό...

Ορισμένες λέξεις – κλειδιά της πορείας μου μέχρι τώρα: θαλάσσιες χελώνες, ζωγραφική, δημοσιογραφία, εμψύχωση, αυτογνωσία, περιβαλλοντική εκπαίδευση, ψυχολογία της διεργασίας (process work), κοινωνικές επιστήμες (με έμφαση σε ζητήματα φύλου και κοινωνικής ψυχολογίας), αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες, μεταφράσεις, αφήγηση, αφετηρίες ενδυνάμωσης, ταξίδια, ανάδυση ενός μυθικού εαυτού, εφαρμοσμένη κοινωνική έρευνα (action research), συγγραφή, θεραπεία.